Dołącz do Governautów, zarejestruj się
Załóż konto
Reklama

Drogi użytkowniku!
Wygląda na to, że używasz rozszerzenia blokującego reklamy.
W Governice nie stosujemy nachalnych reklam. Możesz bezpiecznie odblokować je na naszej stronie ;-)
Dział HR w przedsiębiorstwie nie jest odpowiedzialny jedynie za rekrutowanie. Zarządzanie zasobami ludzkimi ma wiele innych zadań. O wielu z nich, na przykład socjologii organizacji, szkoleniach, walce ze stresem, ocenie pracowników dowiedzieć można się z artykułów i wiadomości publikowanych w tym dziale.
Metoda sytuacyjna Przekierowano ze strony: metoda przypadków ang. case method, metoda przypadków
Metoda sytuacyjna - metoda nauczania o charakterze prospektywnym i fikcyjnym, polegająca na dokładnym rozpatrzeniu danego przypadku, który powinien być tak skonstruowany, aby był typowy dla dużej klasy zdarzeń. W praktyce oznacza to przedstawienie ćwiczącym trudnej sytuacji, która wymaga podjęcia decyzji. W ten sposób doprowadza się do tego, aby ćwiczący zaproponowali kilka różnych projektów decyzji. Następnie omawia się konsekwencje każdej z proponowanych decyzji.
Cele
Celem metody sytuacyjnej jest kształtowanie w uczestnikach szkolenia:
- umiejętności wszechstronnej analizy problemów, składających się na tzw. sytuację trudną;
- umiejętności podejmowania odpowiednich decyzji w oparciu o przeprowadzoną analizę;
- umiejętności określania przewidywanych konsekwencji podjętych decyzji.
Struktura przypadku
Większość skutecznych przypadków cechuje się następującą strukturą:
Tytuł i wstęp
- tytuł powinien mieć nie więcej niż 10 słów i wyjaśniać, co wyjątkowego jest w danym przypadku;
- w pierwszym akapicie należy zidentyfikować kluczową osobę i organizację, jak również określić mniej więcej sytuację, której dotyczy przypadek;
- w dwóch pierwszych akapitach trzeba przedstawić, co osoba kluczowa postrzega jako punkt decyzyjny lub dylemat;
- w pozostałej części wstępu należy zawrzeć kontekst sytuacyjny: kiedy sytuacja miała miejsce (np. w którym roku), lokalizacja i cel firmy lub organizacji, ważne czynniki biznesowe oraz cel osoby kluczowej;
- cała część powinna zajmować od pół do dwóch stron.
Zarys dotyczący firmy, przemysłu i konkurencji
- sekcja powinna się zaczynać pierwszym podtytułem (jeśli sekcja jest długa lub złożona, należy używać oddzielnych podtytułów do opisu każdego aspektu);
- najlepszą metodą stworzenia tej części przypadku jest posegregowanie informacji w sposób chronologiczny i dołączenie krótkich informacji odnośnie historii organizacji;
- należy opisać główne dane dotyczące organizacji, konkurencji oraz przemysłu, które posiadała osoba kluczowa w czasie trwania opisywanego przypadku (np. główne produkty i usługi, dane o finansach, itd.);
- sekcji nie należy ani zbytnio upraszczać ani komplikować. Jej celem jest poprowadzenie uczestników do podjęcia decyzji;
- jeśli jest to niezbędne, można tutaj opisać kulturę organizacji;
- warto w tej sekcji zamieścić wyzwania i obowiązki osoby kluczowej;
- opisywaną sytuację, będącą tłem, należy odnieść do sytuacji obecnej, wyjaśniając przyczyny i skutki;
- cała sekcja powinna zajmować od 3 do 7 stron.
Szczegółowy opis punktu decyzyjnego
- sekcję należy zacząć podtytułem; jeśli to konieczne, można użyć ich więcej;
- należy opisać szczegółowo kontekst sytuacyjny i przedstawić możliwe konsekwencje punktu decyzyjnego lub dylematu. Warto załączyć również opis konsekwencji dotyczących kariery osoby kluczowej, jak również całej organizacji;
- trzeba opisać, jak pilne jest podjęcie decyzji lub w jakim czasie należy ją podjąć;
- można zawrzeć konkluzję określającą alternatywy dla osoby kluczowej;
- cała sekcja powinna zajmować od 1 do 5 stron.
Załączniki i przypisy
Przed każdymi załącznikami i notatkami końcowymi zaleca się użycie podtytułu (np. Załącznik 1.). Załącznikami mogą być m.in. sprawozdania finansowe, diagramy, tabelki, grafiki, itd. Z kolei przypisów używa się w odniesieniu do wszystkich informacji zawartych w tekście, których źródło czytelnik mógłby chcieć znać.
Ta część powinna zajmować od 4 do 10 stron.
Zobacz też
Bibliografia
- C. Kupisiewicz: Podstawy dydaktyki ogólnej
- K. Kruszewski (red.): Czynności nauczyciela
ostatnia modyfikacja 20 sierpnia 2016 r.