Metoda sytuacyjna Przekierowano ze strony: metoda przypadków ang. case method, metoda przypadków

Celem metody sytuacyjnej jest kształtowanie w uczestnikach szkolenia:

• umiejętności wszechstronnej analizy problemów, składających się na tzw. sytuację trudną;
• umiejętności podejmowania odpowiednich decyzji w oparciu o przeprowadzoną analizę;
• umiejętności określania przewidywanych konsekwencji podjętych decyzji.

Większość skutecznych przypadków cechuje się następującą strukturą:

Tytuł i wstęp

• tytuł powinien mieć nie więcej niż 10 słów i wyjaśniać, co wyjątkowego jest w danym przypadku;
• w pierwszym akapicie należy zidentyfikować kluczową osobę i organizację, jak również określić mniej więcej sytuację, której dotyczy przypadek;
• w dwóch pierwszych akapitach trzeba przedstawić, co osoba kluczowa postrzega jako punkt decyzyjny lub dylemat;
• w pozostałej części wstępu należy zawrzeć kontekst sytuacyjny: kiedy sytuacja miała miejsce (np. w którym roku), lokalizacja i cel firmy lub organizacji, ważne czynniki biznesowe oraz cel osoby kluczowej;
• cała część powinna zajmować od pół do dwóch stron.

Zarys dotyczący firmy, przemysłu i konkurencji

• sekcja powinna się zaczynać pierwszym podtytułem (jeśli sekcja jest długa lub złożona, należy używać oddzielnych podtytułów do opisu każdego aspektu);
• najlepszą metodą stworzenia tej części przypadku jest posegregowanie informacji w sposób chronologiczny i dołączenie krótkich informacji odnośnie historii organizacji;
• należy opisać główne dane dotyczące organizacji, konkurencji oraz przemysłu, które posiadała osoba kluczowa w czasie trwania opisywanego przypadku (np. główne produkty i usługi, dane o finansach, itd.);
• sekcji nie należy ani zbytnio upraszczać ani komplikować. Jej celem jest poprowadzenie uczestników do podjęcia decyzji;
• jeśli jest to niezbędne, można tutaj opisać kulturę organizacji;
• warto w tej sekcji zamieścić wyzwania i obowiązki osoby kluczowej;
• opisywaną sytuację, będącą tłem, należy odnieść do sytuacji obecnej, wyjaśniając przyczyny i skutki;
• cała sekcja powinna zajmować od 3 do 7 stron.

Szczegółowy opis punktu decyzyjnego

• sekcję należy zacząć podtytułem; jeśli to konieczne, można użyć ich więcej;
• należy opisać szczegółowo kontekst sytuacyjny i przedstawić możliwe konsekwencje punktu decyzyjnego lub dylematu. Warto załączyć również opis konsekwencji dotyczących kariery osoby kluczowej, jak również całej organizacji;
• trzeba opisać, jak pilne jest podjęcie decyzji lub w jakim czasie należy ją podjąć;
• można zawrzeć konkluzję określającą alternatywy dla osoby kluczowej;
• cała sekcja powinna zajmować od 1 do 5 stron.

Załączniki i przypisy

Przed każdymi załącznikami i notatkami końcowymi zaleca się użycie podtytułu (np. Załącznik 1.). Załącznikami mogą być m.in. sprawozdania finansowe, diagramy, tabelki, grafiki, itd. Z kolei przypisów używa się w odniesieniu do wszystkich informacji zawartych w tekście, których źródło czytelnik mógłby chcieć znać.

Ta część powinna zajmować od 4 do 10 stron.