EBD - przykład zastosowania

Mebel składa się z wielu elementów, z których każdy może mieć istotny wpływ na całość. Wpływ taki ma nawet kształt danego elementu. W modelowym rozwiązaniu interes szpitala i interes pacjenta stanowią układ synergiczny, sprawiając, że jest on szczególnie skuteczny i efektywny. Nasuwa się pytanie, jaki wpływ mają na ten układ meble i jakie czynniki są determinujące? Podejście takie zabezpieczy interes szpitala czyniąc go podporządkowanym interesowi pacjenta. Wynikiem będzie jednoznaczne stwierdzenie, że zastosowane rozwiązania są bezpieczne w pełnym zakresie użytkowania. W metodzie EBD zastosowanie znajduje, znana z zarządzania procesowego lista kontrolna (ang. check-list). Każdy świadomy producent tworzy swoją listę na bazie celów i cech EBD. Robi to bardziej lub mniej świadomie. Składa się ona z 8 do 10 celów EBD i odpowiadających im 30 do 50 cechom, w tym przypadku dla mebli. W niektórych krajach zamawiający spotyka się z dostawcami, którzy przedstawiają swoją listę wraz z dowodami. Pozwala to na podniesienie standardu i łatwe określenie wymaganych warunków. Dwa przykładowe cele i odpowiadające im niektóre cechy materiałów do produkcji mebli z listy kontrolnej pozwolą na zrozumienie metody.

Cel 1: zmniejszenie zanieczyszczeń powierzchni mebli zakażeniami (infekcjami) występującymi w środowisku szpitalnym (ochrony zdrowia).

Cechy dla celu 1:

• Powierzchnie łatwe do czyszczenia, bez połączeń powierzchniowych, punktowych, bez szwów,
• Materiały tapicerek nieprzepuszczalne i nieporowate, łatwo zmywalne,
• Gładkie powierzchnie, nieporowate, odporne na chemię.
• (……)

Cel 8: ekonomika inwestycji

Cechy dla celu 8:

• Łatwa naprawialność,
• (……)
• Naprawialność w miejscu użytkowania,
• (……)
• (……)
• (……)
• Możliwość użytkowania mimo uszkodzenia.
• (……)

W dużym uproszczeniu dla celu 1 i cechy 1 przeprowadzono dowód w postaci czyszczenia powierzchni. Oczywiście czyszczenia rozumianego, jako łatwość doprowadzenia powierzchni do stanu najwyższej czystości mikrobiologicznej wymaganej w danych warunkach. Założeniem jest zbadanie wilgociodporności i wodoodporności materiałów i rozwiązań wykorzystanych do produkcji mebli używanych w gabinecie zabiegowym izby przyjęć lub szpitalnym oddziale ratunkowym. Według planu higieny meble są myte i dezynfekowane raz dziennie i po każdym pacjencie w razie konieczności. Założono sumę czasów ekspozycji środka dezynfekcyjnego w ciągu doby na 1 godzinę. Przeprowadzone badania odpowiadają 6 latom intensywnego używania. W przeprowadzonym badaniu uwzględniono cel 8 z cechą 7 – możliwość użytkowania mimo uszkodzenia.

1. Płyta wiórowa o gęstości 660 kg/m3 w profilu aluminiowym, pokryta melaminą. Połowa próbki zawiera zamknięty profil a druga posiada szczelinę w połączeniu, co jest typową sytuacją powstałą w wyniku użytkowania.
2. Płyta wiórowa 660 kg/m3 oklejona PVC (wąskie obrzeże) pokryta melaminą.
3. Wysokociśnieniowo prasowana płyta typu HDF o gęstości 1000 kg/m3 pokryta melaminą, bez zabezpieczenia wąskich obrzeży.
4. Płyta fenolowa HPL z brązowym rdzeniem o gęstości 1400 kg/m3 pokryta laminatem HPL, bez zabezpieczania wąskich powierzchni.
5. Płyta wiórowa 660 kg/m3 oklejona PVC (wąskie obrzeże) pokryta laminatem HPL, często opisywana jako płyta meblowa HPL o grubości 20 mm.
6. Płyta wiórowa 660 kg/m3 bez obrzeża, pokryta melaminą – sytuacja zasadniczo niedopuszczalna.
7. Płyta fenolowa HPL z czarnym rdzeniem o gęstości 1500 kg/m3 pokryta laminatem HPL, bez zabezpieczania wąskich powierzchni.
8. Szafka wykonana z płyty fenolowej HPL. Na jednej ścianie zastosowano popularne wkręty powlekane cynkiem z dalekiego wschodu (tanie wkręty). Z drugiej strony zastosowano wkręty przeznaczone do zastosowań w szpitalach. Szuflady wykonane na standardowych okuciach stosowanych w meblach kuchennych.

Materiały badane jako próbki 4 i 7 umożliwiają pełne mycie i dezynfekcje. Nie ulegają uszkodzeniu i spełniają wymagane przez producentów minimalne czasy ekspozycji na powierzchniach dla środków dezynfekcyjnych. W badaniach udowodniono możliwość stosowania mebli zbudowanych z tych materiałów także po uszkodzeniu powierzchni. Materiały te nie tracą właściwości. Próbka nr 3 spełnia wymagania w niepełnym zakresie jednak możliwe jest określenie warunków dopuszczających ją do użytkowania w meblach medycznych. Próbki nr 1, 2, 5 i 6 nie spełniły badanych cech dla celów 1 i 8. Nie powinny być zatem stosowane w meblach medycznych. Badanie nr 8 wykazało, że należy przeprowadzić analizę ryzyka dla wszystkich stosowanych materiałów i podzespołów.

Dokładne zdjęcia z badań zamieszcza źródło.