Teoria odwrócenia kierunku ang. reversal theory

Tagi: Zarządzanie zasobami ludzkimi, Motywacja
Teoria odwrócenia kierunku - teoria dotycząca osobowości, motywacji oraz emocji w znaczeniu psychologicznym. Skupia się na dynamicznych cechach ludzkiego doświadczenia, aby opisać, jak często zmieniają się stany psychologiczne człowieka, odzwierciedlając tym samym jego sposób motywacji i znaczenie, jakie przywiązuje w danym momencie do określonej sytuacji (np. czasami płaczące dziecko może wywołać współczucie, a czasem irytację). Teoria ta została stworzona przez psychologa Michaela Aptera oraz jego współpracowników w połowie lat 70. XX wieku.

Spis treści

Stany metamotywacyjne



Teoria odwrócenia kierunku odrzuca pojmowanie motywacji jako redukcji napięcia. Na jej miejsce teoria wprowadza hipotezę dotyczącą istnienia czterech par stanów metamotywacyjnych, czyli stanów będących źródłem wzorców motywacji. Poszczególne pary to:
  • stan teliczny oraz parateliczny;
  • stan konformistyczny oraz negatywistyczny;
  • stan nastawiony na mistrzostwo oraz nastawiony na współczucie;
  • stan autyczny oraz alloiczny.
Pary te są oparte na zasadzie przeciwieństw. Tylko jeden ze stanów z pary może być podstawą działania w danym momencie.

Zastosowanie



Przez wiele lat teoria odwrócenia kierunku była przedmiotem badań naukowych. Jednak od pewnego czasu stosują ją również trenerzy i doradcy w celach związanych z przywództwem i rozwojem zespołu. Stworzono wiele narzędzi służących do zmierzenia zjawiska odwrócenia kierunku. Część z nich skupia się na aspekcie związanym z dominacją, podczas, gdy inne starają się zbadać, w jaki sposób zmienia się stan psychologiczny człowieka w określonych sytuacjach.

Zobacz też

Bibliografia

ostatnia modyfikacja 20 sierpnia 2016 r.