Organizacja przerw w pracy ang. work breaks organization

Przerwy w pracy moga być:

• dowolne - gdy pracownik robi je we własnym zakresie,
• zorganizowane - ustalone przez firmę,
• niezorganizowane - wynikające z nieprzewidzianych zdarzeń.

Najważniejsze zasady wyznaczania przerw w pracy:

• suma przerw w pracy nie powinna przekraczać 15% całkowitego czasu pracy,
• podczas prac ciężkich suma przerw wynosić może 20-30% całkowitego czasu pracy,
• planując jedną długą przerwę należy umiejscowić ją pośrodku całkowitego czasu pracy,
• w przypadku dwóch przerw - powinny one dzielić całkowity czas pracy na 3 równe części, przy czym pierwsza przerwa powinna być krótsza od drugiej,
• w przypadku ciężkich prac fizycznych liczba przerw powinna być większa niż 2,
• zalecane jest stosowanie przerw częstych, lecz krótkich.

Stosowanie przerw w pracy ma duży wpływ na efektywność pracy oraz poprawia jej wydajność. Częste zaplanowane przerwy zmieniają nastawienie pracownika oraz wpływają na jego odpoczynek i odprężenie. Zaplanowanie przerw pomaga również zniwelować ilość przerw dowolnych.

Popularnym przykładem przerwy w krajach zachodnich jest tzw. lunch, który przypada między godziną 12:00 a 13:00. Jest to bowiem okres znacznego spadku gotowości do pracy. Podczas lunchu pracownik może zjeść posiłek i zrelaksować się, by po przerwie wrócić do pracy z energią.

Do czasu pracy zalicza się:

• przerwy dla pracowników, których czas pracy wynosi nie mniej niż 6 godzin dziennie,
• przerwy przy pracy monotonnej, które prowadzona jest w określonym tempie
• przerwy przy pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia
• przerwy na karmienie dziecka piersią
• przerwy w pracy dla osoby niepełnosprawnej
• przerwy dla osób pracujących przy monitorach ekranowych
• przerwy dla młodocianych pracowników
• przerwy na czas szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy
• przerwy w pracy związane z badaniami lekarskimi

• dodatkowa przerwa wprowadzona przez pracodawcę
• przerwa dla pracownika zatrudnionego w systemie przerywanego czasu pracy