Magister

Tagi: Zarządzanie zasobami ludzkimi, Zawodoznawstwo
Magister – Tytuł zawodowy[1] nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia, a w przypadku niektórych kierunków (farmacja, prawo, psychologia, często także teologia) – studiów jednolitych.

Do uzyskania tytułu magistra niezbędne jest wcześniejsze uzyskanie absolutorium, złożenie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu magisterskiego.

Magister jest również tytułem zwyczajowo używanym w stosunku do farmaceutów (podobnie jak tytuł doktora używany w odniesieniu do lekarzy).

Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł lekarza po ukończeniu kierunku lekarskiego, lekarza dentysty po stomatologii oraz lekarza weterynarii. Jest to odstępstwem od Deklaracji Bolońskiej, która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.

Tytuł magistra w Polsce

Na podstawie Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych, obowiązującej do 1982 r.[2] szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra-inżyniera lub lekarza. Tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności). Dopiero w Ustawie z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym[3] stopnie magistra, magistra inżyniera i lekarza nazwano tytułami zawodowymi.

Zobacz też



Bibliografia



ostatnia modyfikacja 20 sierpnia 2016 r.