Diagram Gantta Przekierowano ze strony: Gantt chart ang. Gantt chart

Pierwsze narzędzie tego typu stworzył Karol Adamiecki już w 1896 roku, jednak nie opublikował go aż do roku 1931. Nazwa diagramów pochodzi od nazwiska Henry'ego Gantta, który opracował je w 1910 roku dla fabryki Bethlehem Steel System Zadań i Premii (ang. The Task and Bonus System) i w tym samym czasie opublikował w „Engineering Magazine”. System ten stworzył podstawy nowoczesnego zarządzania projektami, wnosząc m.in. metodę tworzenia diagramów Gantta, pozwalających na prezentacje wykresów ukazujących harmonogram zadań w projekcie.

Istnieje wiele metod tworzenia diagramów Gantta, jak również duża ilość możliwych do zastosowania oznaczeń.

--------

Nazwa	Oznaczenie graficzne	Przykład	Znaczenie
zadanie krytyczne	dowolnie zacieniowany prostokąt	rys 1.	zadanie istotne, niepomijalne dla projektu, którego ukończenie warunkuje dalsze postępowanie; zadania krytyczne i niekrytyczne spinane są przez podsumowanie
zadanie niekrytyczne	prostokąt bez wypełnienia	rys 2.	zadanie mniej istotne dla projektu - nie warunkuje jego powodzenia, choć może stanowić ułatwienie dla osiągnięcia celu
podsumowanie	prostokąt, najczęściej wypełniony, z "ząbkami" na końcach	rys 3.	jest to oznaczenie pewnego etapu projektu, który składa się z zadań, zazwyczaj po podsumowaniu występuje kamień milowy, który pozwala na zatwierdzenie danej fazy i przejście dalej
kamień milowy	kwadrat obrócony o 45°, wypełniony	rys 4.	szczególny rodzaj zadania, sygnał zakończenia pewnej fazy, jednorazowe zdarzenie, warunkuje przejście do następnego etapu

Harmonogram Adamieckiego jest graficzną metodą analizy i planowania, a więc ma coś wspólnego wykresem Gantta, który to z kolei jest graficznym sposobem planowania i kontroli.

Sposób budowy

Harmonogramy Adamieckiego tworzymy w układzie współrzędnych, a poszczególne osie opisujemy w następujący sposób:

• Na osi poziomej obieramy jednostkę czasu, a na osi pionowej zaznaczamy odpowiednie działania lub czynności wykonywane przez konkretne jednostki.
• Po opisaniu układu współrzędnych nadchodzi pora na zaznaczenie długości trwania poszczególnych działań, które będą odcinkami o odpowiedniej długości położonymi równolegle do skali czasu (proste przerywane, położone w sposób prostopadły lub ukośny do osi odciętych zobrazują przejścia międzystanowiskowe).
• Aby stworzyć harmonogram wybranego procesu pracy należy zacząć od podziału danego procesu na czynności, a także trzeba określić zależności przedmiotowe jak i ustalić czas niezbędny do realizacji poszczególnych czynności.
• Po zakończeniu tych czynności można dopiero przystąpić do kreślenia przebiegu danego działania zespołowego w formie harmonogramu.

Historia metody

Historia powstania owych harmonogramów jest dość ciekawa. 29 letni Karol zatrudniony na stanowisku asystenta szefa walcowni w Hucie Bankowej, irytowany zarzutami pod kątem polskich pracowników, którzy to rzekomo charakteryzowali sie opieszałością w pracy, postanowił dociec prawdziwej przyczyny ich niskiej wydajności. Nieoficjalne badania, które prowadził, zmusiły go do niejawnej i dyskretnej obserwacji robotników. Po dwóch latach wytężonej pracy Adamiecki dysponował wystarczającymi danymi aby stwierdzić przyczynę strat czasu. Był nią brak harmonii między poszczególnymi operacjami. Lekarstwem na ówczesny stan miały być harmonogramy obnażające marnotrawstwo czasu a także wspomagające projektowanie systemu pracy z jak najmniejszymi przestojami i oczekiwaniami.

Debatując na temat reengineeringu, grzechem byłoby usunięcie Adamieckiego z listy prekursorów współczesnych nauk o zarządzaniu. Usprawniając proces walcowania, Adamiecki nie zabrnął w banalne usprawnienia, ale dokonał znacznie więcej - radykalnie zrekonstruował cały proces, co zapewniło mu miejsce pośród klasyków polskiej myśli organizatorskiej.