Biegły rewident Przekierowano ze strony: Certified accountant ang. chartered accountant, certified accountant, auditor

Zakres czynności wykonywanych przez biegłego rewidenta wprowadza Ustawa z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym. Zgodnie z nią podstawowym przedmiotem działalności rewidentów jest wykonywanie czynności rewizji finansowej, czyli badanie sprawozdań finansowych^[1].

Oprócz badania sprawozdań finansowych, przedmiotem działalności biegłych rewidentów może być^[2]:

• usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych i podatkowych,
• wykonywanie ekspertyz i formułowanie opinii ekonomiczno-finansowych,
• doradztwo podatkowe,
• doradztwo w zakresie organizacji i informatyzacji rachunkowości,
• prowadzenie postępowań likwidacyjnych i upadłościowych,
• działalność wydawnicza i szkoleniowa w zakresie w zakresie rachunkowości, rewizji finansowej i podatków,
• świadczenie usług atestacyjnych, doradztwa lub zarządzania, wymagających posiadania wiedzy z dziedziny rachunkowości lub rewizji finansowej;
• świadczenie usług przewidzianych standardami rewizji finansowej, a także innych usług zastrzeżonych w odrębnych przepisach do wykonywania przez biegłych rewidentów.

Natomiast Rada Międzynarodowych Standardów Rewizji Finansowej i Usług Atestacyjnych (IAASB) wydzieliła następujące rodzaje usług świadczonych przez biegłych rewidentów^[3]:

• badanie historycznych informacji finansowych - według regulacji Międzynarodowych Standardów Rewizji Finansowej,
• przegląd historycznych informacji finansowych - według regulacji Międzynarodowych Standardów Usług Przeglądu,
• usługi atestacyjne inne niż wymienione powyżej,
• usługi pokrewne według Międzynarodowych Standardów Usług Pokrewnych.

Prawne formy działalności

Biegły rewident może wykonywać swój zawód jako:

• osoba prowadząca działalność na własny rachunek i we własnym imieniu,
• wspólnik spółki jawnej,
• wspólnik spółki partnerskiej,
• wspólnik spółki komandytowej,
• osoba współpracująca z wyżej wymienionymi podmiotami na podstawie stosunku pracy,
• osoba współpracująca na podstawie umowy cywilnoprawnej z innym podmiotem, który jest uprawniony do badania sprawozdań finansowych.

Do rejestru biegłych rewidentów może być wpisany ten kto:

• korzysta z pełni praw publicznych oraz ma pełną zdolność do czynności prawnych,
• ma nieposzlakowaną opinię i swoim dotychczasowym postępowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu biegłego rewidenta,
• nie był skazany prawomocnym wyrokiem za umyślnie popełnione przestępstwo lub przestępstwo skarbowe,
• ukończył studia wyższe w Polsce lub zagraniczne studia wyższe uznawane w Polsce za równorzędne i włada językiem polskim w mowie i piśmie,
• odbył roczną praktykę w zakresie rachunkowości w państwie Unii Europejskiej oraz co najmniej dwuletnią aplikację pod kierunkiem biegłego rewidenta, mającą na celu praktyczne przygotowanie do samodzielnego wykonywania zawodu,
• złożył przed Komisją Egzaminacyjną z wynikiem pozytywnym egzaminy dla kandydatów na biegłego rewidenta,
• złożył przed Komisją z wynikiem pozytywnym końcowy ustny egzamin dyplomowy sprawdzający wiedzę zdobytą w trakcie aplikacji,
• złożył ślubowanie przed prezesem Krajowej Rady Biegłych Rewidentów lub innym upoważnionym członkiem.

Do rejestru może być wpisana również osoba fizyczna, która posiada uprawnienia do wykonywania zawodu biegłego rewidenta, uzyskane w innym państwie Unii Europejskiej. Może to nastąpić po złożeniu z wynikiem pozytywnym egzaminu w języku polskim z obowiązującego w Polsce prawa gospodarczego, w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności rewizyjnych.

Do rejestru może być wpisana również, na zasadzie wzajemności, osoba fizyczna, która posiada uprawnienia do wykonywania zawodu biegłego rewidenta, uzyskane w państwie trzecim, jeżeli spełnia wymagania w zakresie kwalifikacji zawodowych zgodne z warunkami określonymi w ustawie lub równoważne. Tak jak w przypadku rewidentów z Unii Europejskiej, może to nastąpić po złożeniu z wynikiem pozytywnym egzaminu w języku polskim z obowiązującego w Polsce prawa gospodarczego, w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności rewizyjnych.

Opinia biegłego rewidenta jest to dokument zawierający wnioski końcowe i konkluzje wynikające z przeprowadzonego badania sprawozdania finansowego. Wydanie opinii o badanym sprawozdaniu finansowym stanowi główny cel badania sprawozdania finansowego. Opinia biegłego rewidenta jest uzupełniona o raport z badania i dokumentację rewizyjną.

Opinia powinna zawierać następujące części składowe:

• tytuł opinii,
• adresata opinii,
• nazwę jednostki,
• wstęp,
• określenie norm i zasad badania,
• stwierdzenie o uzyskaniu wystarczającej pewności do wydania opinii,
• opinię właściwą,
• ewentualne uzupełniające objaśnienia,
• dane identyfikacyjne biegłego rewidenta,
• dane identyfikacyjne podmiotu uprawnionego do badania,
• datę wyrażenia opinii.

Rodzaje opinii

Wyróżniamy cztery podstawowe rodzaje opinii biegłego rewidenta:

1. Opinia bez zastrzeżeń - wyrażana gdy sprawozdanie finansowe i księgi rachunkowe są zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości, a ewentualne naruszanie prawa bądź statutu lub umowy jednostki oraz nieusunięte uchybienia nie są istotne dla przejrzystości i wiarygodności badanego sprawozdania finansowego.
2. Opinia z zastrzeżeniem - wyrażana gdy z winy jednostki lub przyczyn od niej niezależnych nastąpiło ograniczenie zakresu badania lub zaszły okoliczności uniemożliwiające uzyskanie wystarczającej pewności co do wiarygodności niektórych pozycji badanego sprawozdania finansowego. Nie ma to jednak ujemnego wpływu na wiarygodność sprawozdania jako całości. Zastrzeżenia wynikają z ograniczenia zakresu badania lub z odstępstw od obowiązujących zasad rachunkowości,
3. Opinia negatywna - wystawiana gdy nie są spełnione warunki umożliwiające wydanie opinii bez zastrzeżeń lub z zastrzeżeniami, a nie istnieją przesłanki do odmowy wyrażenia opinii.
4. 'Odmowa wyrażenia opinii - rewident może odmówić wyrażenia opinii, gdy skutki ograniczenia badania lub inne przyczyny uniemożliwiają zastosowanie odpowiednich procedur badania. W rezultacie, nie można było uzyskać wystarczających i odpowiednich dowodów umożliwiających wyrażenie miarodajnej opinii o sprawozdaniu finansowym rozpatrywanym jako całość.