TCO Przekierowano ze strony: Całkowity Koszt Posiadania ang. Total Cost of Ownership

Podejście do inwestycji IT, w którym uwzględnia się nie tylko cenę zakupu i/lub wytworzenia oraz wdrożenia rozwiązania IT, ale również koszty utrzymania, ewentualnego rozwoju i wreszcie wycofania z eksploatacji.^[1]

TCO służy do oceny bieżących i prognozowanych wydatków na infrastrukturę informatyczną i telekomunikacyjną. Model uwzględnia koszty bezpośrednie ujawnione w budżetach i listach płac, oraz Koszty pośrednie (ukryte) – wyznaczone jako koszty związane z działaniami użytkowników oraz z przestojami. Model TCO służy nie tylko redukcji całkowitych kosztów związanych z posiadaniem zasobów teleinformatycznych, ale także analizie różnic między badanym przedsiębiorstwem a danymi porównawczymi modelu firm i stowarzyszeń niezależnych. Najważniejszym składnikiem modelu jest – oprócz systemu klasyfikacji kosztów zawierającego bogatą listę kategorii – także baza danych statystycznych o kosztach informatyki dla wielu branż.

TCO jest bardzo dobrym miernikiem porównawczym przy wyborze systemu informatycznego dla przedsiębiorstwa oraz oceny kosztu utrzymania infrastruktury IT (np. gdy jest rozważania decyzja o oddanie jej w outsourcing i zestawiamy koszt utrzymania wewnętrznych zasobów z ceną nabycia usług na rynku).^[2]

Metodę Całkowitych Kosztów Posiadania stosuje się również w przemyśle samochodowym, gdzie TCO oblicza się sumując koszt zakupu pojazdu, koszty eksploatacji, koszty serwisowe oraz przychód ze sprzedaży używanego auta. Takie porównania publikują popularne magazyny motoryzacyjne, co niewątpliwie ułatwia decyzję przy zakupie samochodu dla firmy, jak też dla zwykłego użytkownika.

TCO w przedsiębiorstwie podaje się zazwyczaj w przeliczeniu na jeden komputer. Niestety (w przeciwieństwie do księgowej wartości zakupu) TCO może być obliczana jedynie szacunkowo, niemożliwy jest bowiem dokładny pomiar wszystkich finansowych skutków poszczególnych działań i sytuacji. Aby zmierzyć całkowite koszty posiadania systemu informatycznego wg Gartner Group (firmy która wymyśliła tę metodę) potrzebne dane dotyczące takich składników, jak:

• Capital - kapitał trwały, czyli sprzęt komputerowy i sieciowy (komputery PC, serwery, stacje robocze, koncentratory, routery, HUBy itp.), oprogramowanie (systemy operacyjne, sieciowe systemy operacyjne, oprogramowanie wspomagające zarządzanie siecią, oprogramowanie standardowe i specjalistyczne), okablowanie oraz urządzenia peryferyjne (klawiatury, myszki itp.).
• Futz Factor - koszty spowodowane stratą czasu pracowników (np. podczas formatowania tekstu, dostosowania interfejsu użytkownika).
• Application Development - koszty związane z tworzeniem oprogramowania.
• Peer Support - koszty wsparcia związane obsługą stacji klienckich.
• Technical Support - koszty wsparcia technicznego.
• Formal Learning - koszty sformalizowanej nauki (kursy obsługi, egzaminy certyfikacyjne itp.).
• Informal Learning - koszty niesformalizowanej nauki (książki, czasopisma itp.).
• Admin - koszty administracji.
• Data Management - koszty zarządzania danymi.
• Supplies - koszty zapasów i dostaw^[3].

Inne firmy, takie jak Forrester czy RM Consulting opracowały własne sposoby obliczania TCO, których wyniki mogą się różnić od tych uzyskanych metodą Gartner Group. Jest to związane z różnymi założeniami jakie poszczególne firmy przyjęły w swoich modelach. W metodzie Gartner Group przyjęto np., że rozpatrywany system składa się z komputerów o tej samej lub zbliżonej konfiguracji sprzętowej, co niewątpliwie zmniejsza koszty wsparcia technicznego i administracji, jednak w rzeczywistości nie jest realne.Wszystkie metody mają ze sobą wspólne cechy, takie jak:

• koszty sprzętu i oprogramowania stanowią około połowę kosztów TCO,
• koszty szkoleń i administracji są bardzo wysokie.